On the defensive and defensive move na ngayon ang mga Dutertes dahil sa nangyaring breakup ng Marcos at Dutertes. Tila nga, mabilis ang karma at ngayon pabalik na sa Dutertes ang mga kontrobersiya na sinasagang naman ng anak na si Sara Inday.
Kung matutuloy ang ICC arrest, malapit ng magiba ang dating naging pader sa pribilihiyong makapagsilbi sa taong bayan. Iyan ang sinasabing, golden rule. Do not do unto others, what others do unto you…hikhikhikhik!
Maniningil na ang mga Pilipino sa mga pagkakautang ng mga Dutertes matapos ang masakit na karanasan sa kamay ng bungangerong at abuserong presidente. Kung naging rascal at naging mapagsamantala sa serbis ang Dutertes, surely merong mananagot sa Diyos in due time..hikhikhihik!
************
Sa nakaraang budget hearing sa Senado, muling nasaksihan natin ang tila isang circus na puno ng drama at palusot, tampok si Vice President Sara Duterte. Ang pagtalakay sa halos ₱2 bilyon na budget ng Office of the Vice President (OVP) para sa 2025 ay nauwi sa maiinit na tanong na maraming gustong malaman—bakit nga ba may ganitong kalaking halaga, lalo na para sa nakalipas na confidential at intelligence funds? Ngunit sa halip na malinaw na sagot, tila isang palabas na lamang ang naganap, puno ng pag-iwas at pagtatanggol sa mga ‘di kapani-paniwalang paliwanag.
Ang tono ng pagdinig ay nag-umapaw sa pag-ikot ng usapan at mga pilit na pagtatanggol, na para bang inaasahan nilang madaling mabibilog ang ulo ng mga tao. Ang mga tanong ng ilang senador, lalo na ni Senator Risa Hontiveros, ay direkta—simple at may punto. Ngunit kapansin-pansin ang mabilis na pag-ilag at pagsupalpal sa mga ito ng mga kakampi ni Duterte, na mistulang nagbabato ng maiinit na komento kaysa magbigay ng konkretong sagot.
Nakakatawang isipin na ang mga ganitong tanong, na dapat sana’y sinasagot nang tuwiran, ay nagiging dahilan pa ng pag-aaway at pagsusuplada sa hearing. Imbes na maging malinaw ang pamamahala ng pondo, nagiging laro na lang ng mga salita at pagkakampihan ang bawat sesyon. Makikita dito kung paano tinatrato ng ilan sa mga lider natin ang publiko—na para bang simpleng mga manonood lang tayo sa kanilang palabas, habang ang mga mahahalagang isyu ay naiiwan sa hangin.
Hindi rin nakatulong ang tila scripted na pagpapakilala ng libro ni VP Sara na Kaibigan, na kalaunan ay ginamit pa para patamaan si Hontiveros. Imbes na mag-focus sa mga tunay na isyu ng bayan, nagiging platform pa ang hearing para sa mga personal na atake. Ang paglabas ng aklat na ito ay lalo pang nagpalalim sa intriga at nagpatunay na may mas malalim na agenda sa likod ng mga pangyayari.
Ang tanong ngayon: hanggang saan aabot ang ganitong klaseng circus sa ating mga institusyon? Kung ang mga pagdinig sa Senado ay ganito palagi—puno ng pag-iwas, drama, at lantarang pang-aalipusta—ano pa ang aasahan natin sa mga susunod na deliberasyon? Hikhikhikhik nga, sabi ng ilan, ngunit ang nakataya dito ay hindi lang biro kundi kinabukasan ng bayan.
Sa bawat circus na ganito, nagiging malinaw kung anong uri ng pamahalaan ang mayroon tayo—isang gobyernong mas nagpopokus sa pagpapanatili ng kapangyarihan kaysa sa pagtugon sa tunay na pangangailangan ng taumbayan. Sana’y dumating ang panahon na higit sa palabas, mas bigyang-pansin ang serbisyo at katapatan sa bayan.
Ngunit habang wala pang pagbabago, magpatuloy tayong magtanong at magbantay—kahit pa ang sagot sa ating mga tanong ay puro hikhikhikhik na lang.
